تحقیق درباره ی رنسانس

لینک پرداخت و دانلود پایین مطالب:

فرمت فایل:word(قابل ویرایش)

تعداد صفحه:15

مقدمه

رنسانس در لغت یعنی نوزایی .

با پایان گرفتن سده های میانه ، عصر رنسانس آغاز شد .

در این عصر اندیشه وهنر جان تازه ای کسب کرد و اروپا از رکود اقتصادی قرون وسطی به در آمد . به عبارتی می توان گفت در عصر نوزایی دستاوردهای تمدنهای باستانی یونان و روم مجدداً مورد توجه و حتی تقلید قرار گرفت .

معمولاً هنر دوره نوزایی را به دو دوره تقسیم می کنند : دوره اول یا اوایل رنسانس که از اواخر سده سیزدهم آغاز می شود وتا نخستین سالهای قرن پانزدهم ادامه می یابد ، دوره دوم دوره ای است که در آن هنرمندان طراز اول مهارتهای تکنیکی خود را به کمال رساندند . این دوره را اوج رونسانس می گویند ، در این دوره با استفاده از الگوهای کلاسیک یونان و روم باستان نوعی همنوایی متعادل ، کلاسیک و ناب بوجود آمد .

از نظر هنرمند دوره رنسانس انسان متفکر در سقوط یا صعود خود صاحب اختیار و اراده است . این انسانگرایی یکی از وجوه مشخصه هنر دوره رنسانس است و در پیکره های سده پانزدهم به خوبی متجلی شده است .

هنر عصر رنسانس وبخصوص نقاشی آن عصر ء به میزان قابل توجهی مدیون یک هنرمند ایتالیایی اواخر قرن سیزدهم میلادی موسوم به جوتو( پدرهنرغرب ) بود ، اولین نقاشی که با کار خویش ختم هنر قرون وسطی را اعلام کرد .

در مجموع هنر دوره رنسانس مجدداً به عینیت و طبیعت روی می آورد و مسأ له طبیعت و رابطه میان انسانها را مورد توجه قرار می دهد .

مونالیزا

تابلوی نقاشی مونالیزا که به لبخند ژوکوند نیز شهرت دارد، شاهکار لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی است.

این اثر استثنایی در طول تاریخ چندین بار ربوده شده، و با اینکه ۵۰۰ سال از زمان خلقش می‌گذرد اما آسیب چندانی ندیده‌است.

تابلوی مشهور لبخند ژوکوند به دلیل لبخند بسیار مرموز مونالیزا و همچنین سبک نوین نقاشی لئوناردو داوینچی در آن زمان، به شهرت جهانی رسید.

گفته شده‌است که داوینچی سفارش نقاشی این اثر را بین سالهای ۱۵۰۳ تا ۱۵۰۶ دریافت کرد، اما آن را به موقع تحویل نداد و چند بار آن را عوض کرد.

هم اینک اصل تابلو در موزه لوور در فرانسه نگهداری می‌شود.

تابلوی استثنایی مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی

لبخند مرموز

نقاشی مونالیزا که احتمالا مشهورترین نقاشی پُرتره در تاریخ است، به دلیل لبخند مشهور مونالیزا - که گفته شده‌است همسر بازرگانی از اهالی فلورانس به نام فرانچسکو دل جوکوندو بوده‌است - شهرت جهانی یافت.

راز مونالیزا کشف شد

یک گروه کارشناس هنری با استفاده از فناوری‌های جدید دریافتند مونالیزا، زن اسرارآمیزی که در تابلوی

نقاشی لئوناردو داوینچی برای همیشه جاودانه شد، وقتی که سوژه نقاشی داوینچی بود، دومین فرزند

خود را هم به دنیا آورده بود

تیمی از دانشمندان کانادایی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته نظیر اسکنرهای لیزری سه بعدی و امواج مادون قرمزتوانستند به بررسی لایه‌های زیرین این نقاشی بپردازند

یکی از کارشناسان مرکز تحقیقات مرکز موزه‌های فرانسه گفت: در بررسی‌های دقیقی که روی

(Bruno Mottin) برونو موتن این نقاشی انجام شد، متوجه شدیم که لباس مونالیزا، با یک پارچه (گاز) بسیار نازک، پوشیده شده است. این نوع پوشش، در اوایل قرن 16 مخصوص خانم‌های ایتالیایی بوده که یا باردار بوده و یا به تازگی بچه‌دار شده بودند و این مساله به علت ظرافت بیش از حد و سختی کار در بررسی و آزمایش نقاشی، تاکنون کشف نشده بود

درحال حاضر می‌توان گفت که لئوناردو داوینچی این تابلو نقاشی را به عنوان یادبودی از تولد دومین فرزند پسر مونالیزا خلق کرده است. این موضوع باعث شد که کارشناسان تاریخ خلق این اثر را در حول و حوش سال 1503 حدس بزنند. زن جوانی که نام دارد. او همسر فرانچسکو دل (Lisa Gherardini) در این شاهکار هنری با لبخندی گنگ چهره نموده است، لیزا جراردینی یک بازرگان فلورانسی بود که 5 فرزند داشته است. موتن می‌افزاید: ‌برخلاف عقیده (Francescodel Giocoudo) جوکوندو همگان، موهای این زن روی شانه‌هایش رها نشده است بلکه وی کلاه تیره‌ای به سر دارد که موهای مجعدش را زیر آن پنهان کرده است. اما به دلیل اینکه پس از فوت داوینچی یک لایه روغن جلا روی تابلوی نقاشی وی، زده شده جزییات این کلاه دیگر مشخص نیست

موتن می‌گوید:‌ نویسندگان همیشه نوشته‌اند که مونالیزا موهای خود را روی شانه‌هایش رها می‌کرده است، در دوره رنسانس، دختران جوان و زنانی که پاکدامن بوده‌اند، موهای خود را روی شانه‌هایشان می‌ریختند

کانادا می‌گویند: این تابلو بسیار شکننده و ظریف است و باید دقت بیش‌تری National Reaserch کارشناسان گروه تحقیقات برای جلوگیری از تخریب آن صرف کرد

این گروه تحقیقات می‌افزاید: قاب چوبی این تابلو، ‌نسبت به دما و شرایط آب و هوایی بسیار حساس است. همچنین یک شکاف 12 سانتی‌متری در نیمه بالایی این شاهکار هنری وجود دارد که کارشناسان احتمال می‌دهند مربوط به تغییرمکان آن از محل اولیه‌اش باشد. در اواسط قرن 18 و اوایل قرن 19 این اثر ترمیم شده و در طول این مدت تغییر چندانی در آن به وجود نیامده است

این گروه امیدوار است که جزییات بیش‌تری در مورد سبکی که داوینچی در خلق نقاشی‌هایش استفاده می‌کرده به دست (John Taylor) آورند. زیرا هنوز هم این سبک به صورت معماگونه و مبهم برای هنرمندان باقی مانده است. اما جان تیلور یکی از دانشمندان این تیم می‌گوید: تلاش‌های گروه‌ در مورد کشف متد این نقاش بزرگ بی‌نتیجه مانده است. این نقاشی بیش از حد نازک و مسطح است و به همین دلیل جزییات پیچش‌های موی مونالیزا به راحتی قابل دیدن و بررسی نیست، این سبک نقاشی فقط مختص خود داوینچی است و مشابه آن در هیچ کدام از نقاشان بزرگ دیگر مشاهده نشده است در هر صورت، این راز که داوینچی چگونه این شاهکار را خلق کرده هنوز بدون پاسخ باقی مانده است

راز لبخند ژوکوند: 'مونا لیزا احتمالا آبستن بوده است'

بنا به پژوهشی تازه لبخندی که بر لبان مونا لیزا نشسته ممکن است به خاطر آن باشد که او باردار است و یا اینکه به تازگی بچه ای به دنیا آورده است.

دانشمندان کانادایی به کمک اشعه لیزر موفق شده اند تصویری سه بعدی از تابلوی معروف لئوناردو داوینچی تهیه کنند.

با مطالعه دقیق تابلو و کشف لایه های زیرین آن، گفته شده است مونا لیزا جامه ای به تن دارد که زنان حامله و یا فارغ از زایمان به تن می کرده اند.

این تحقیق همچنین نشان می دهد که تابلو در طول 500 سال آسیب چندانی ندیده است.

فراسوی سایه های تیره

هیئتی از مرکز پژوهش ملی کانادا اجازه داشتند بر اصل تابلو که به موزه لوور تعلق دارد کار کنند.

با مطالعه دقیق لیزری، بخش های تیره و ناشناخته تابلو کشف شده است: مانند مد لباس مونالیزا و فرم گیسوی او.

با پژوهش اخیر روشن شده است نوع بالا تنه ای که مونا لیزا به تن دارد، در قرن شانزدهم میلادی مخصوص زنان حامله بوده و یا زنانی که تازه از بستر زایمان برخاسته اند.

این جزئیات تا کنون شناخته نبود، زیرا در سایه های تیره تابلو فرو رفته بود.

درباره هویت زن گفته شده است که او همسر بازرگانی از اهالی فلورانس به نام فرانچسکو دل جوکوندو بوده است.

رازهای دیگر

داوینچی سفارش نقاشی این اثر را بین سالهای 1503 و 1506 دریافت کرد اما آن را به موقع تحویل نداد و چند بار آن را عوض کرد.

درباره این اثر هنوز رازهایی باقی است از جمله این که معلوم نیست این تابلو چگونه پدید آمده است.

شگردهای شیوه نقاشی مات یا به اصطلاح دودآلود داوینچی هنوز کاملا روشن نشده است.

به گفته کارشناسان داوینچی با ابزارها و رنگهای خود، سبک تازه ای ابداع کرده بود که اجزای تصویر در عین ظرافت و هماهنگی، مشخص و برجسته دیده می شد.

تابلوی مونالیزا که اصل آن در اختیار موزه لوور پاریس است، معروف ترین تابلوی تاریخ نقاشی غرب به شمار می رود

راز لبخند ژوکوند

یک دانشمند آمریکایی می گوید راز لبخند چهره مونالیزا را که وقتی بیننده به طور مستقیم به نگاه می کند محو می شود، گشوده است.

تابلوی مونالیزا که به "لبخند ژوکوند" شهرت دارد، در موزه لوور پاریس نگهداری می شود.

مارگارت لیوینگستون استاد دانشگاه هاروارد گفت این لبخند تنها زمانی آشکار می شود که بیننده به بخش های دیگر نقاشی نگاه کند.

لبخند مرموز مونالیزا، که لئوناردو داوینچی در سده 1500 خلق کرد، به مدت پنج قرن هنردوستان را با معمای دشواری روبرو کرده است.

خانم لیوینگستون نظریه خود برای حل این معما را هفته گذشته در سمینار سالانه "انجمن آمریکایی پیشبردعلوم" شهر دنور در ایالت کلورادو عرضه کرد.

به گفته پروفسور لیوینگستون، محو شدن لبخند مونا لیزا در نگاه مستقیم ناشی از شیوه ای است که چشم انسان داده های حسی را پردازش می کند.

انسان برای دیدن اشیا از دو بخش مختلف چشم خود استفاده می کند، که یکی به بینایی مستقیم و دیگری به بینایی جانبی موسوم است.

انسان برای نگاه مستقیم به یک شی، از بخش مرکزی شبکیه (fovea) استفاده می کند که برای تشخیص جزئیات پررنگ مناسب است، اما در تشخیص سایه ها و جزئیات کمرنگ ضعیف تر عمل می کند.

در مقابل، چشم انسان قادر است جزئیات محوتر را به کمک نگاه جانبی تشخیص دهد. این همان خاصیتی است که ستاره شناسان برای مشاهده اجرام آسمانی از آن استفاده می کنند. آنها برای دیدن اجرام بسیار کمرنگ نه به طور مستقیم بلکه به اطراف آن نظر می کنند.

خانم لیوینگستون گفت: "ماهیت فرار لبخند مونالیزا را می توان با توجه به این واقعیت توضیح داد که لبخند او تقریبا به طور کامل در فرکانس های پایین نوری قرار دارد، بنابراین بهترین راه تشخیص آن، استفاده از نگاه جانبی است."

انسان هرچه بیشتر به شیئی خیره شود، بینایی جانبی او ضعیف تر عمل می کند.

خانم لیوینگستون گفت که داوینچی در نقاشی مونالیزا نیز از همین اصل بهره برده است. لبخند تنها زمانی آشکار می شود که بیننده به چشم ها یا سایر قسمت های صورت توجه کند.

حقایق بنیادی

نقاشی داوینچی، که احتمالا مشهورترین پرتره در تاریخ است، در موزه لوور پاریس نگهداری می شود.

پروفسور لیوینگستون همچنین به یکی از آثار کلود مونه، نقاش فرانسوی به نام "طلوع خورشید" اشاره کرد تا نشان دهد هنرمندان چگونه متوجه این خاصیت چشم بوده اند. در این نقاشی رنگ نارنجی خیره کننده خورشید در دل آسمانی آبی به تصویر کشیده شده است.

وی گفت: "من فقط فنونی را که هنرمندان سالها است می شناسند، کشف می کنم و قصد بی ارزش کردن هنر آنها را ندارم."

خانم لیوینگستون گفت: "این هنرمندان، برای مثال امپرسیونیست ها، داوینچی، چاک کلوز و رابرت سلیورز، حقایقی بنیادی را کشف کرده بودند که دانشمندان اکنون در حال درک آن هستند."

لبخند چهره مونالیزا معمایی برای هنردوستان است

راز ناتمام ماندن مونالیزا

یک دانشمند ایتالیایی ادعا می کند مدرک جدید دارد که چرا لئوناردو داوینچی تابلو مونالیزا را کامل نکرد.
به گزارش آبزرور الساندرو وزوسی می گوید داوینچی فلج بوده است.مدیر موزه لئوناردو در شهر زادگاه داوینچی یعنی وینچی گفت فلج بودن باعث می شد این هنرمند بزرگ عصر نوزایی ایتالیا نتواند تخته نقاشی را در دست بگیرد و مدتی طولانی کار کند.
وی می گوید یک نقاشی جدید نشان می دهد داوینچی دست راستش را مانند «بانداژ» بسته است.
این نقاشی که داوینچی را در حال نشسته نشان می دهد به یک نقاش قرن شانزدهم به نام لومبارد نسبت داده شده است.
گفته می شود صورت داوینچی در این نقاشی شباهت زیادی با یک نقاشی داوینچی از صورت خودش – که در سال های 1512 تا 1517 کشیده شده – دارد.
وزوسی می گوید نیمه فلج بودن طرف راست بدن داوینچی بر توانایی این هنرمند چپ دست در نقاشی تاثیری نداشت اما مانع از تحرک او می شد.
«این امر احتمالا مانع از آن می شد که داوینچی ایستاده کار کند یا بوم نقاشی را به دست بگیرد اما می توانست نشسته نقاشی کند.»
وی می گوید این امر ممکن است ناشی از سکته یا بیماری خاصی بوده باشد که باعث سفت شدن بعضی از انگشتان دست می شود.
داوینچی کشیدن مونالیزا را در 1503 شروع کرد اما هرگز آن را به پایان نرساند.
دلایل متعددی ذکر کرده اند که چرا وی این تابلو را مدتی طولانی پیش خود نگهداشت: آن را خیلی دوست داشت یا از آن راضی نبود.
وزوسی می گوید فلجی علت عدم فعالیت این نابغه بزرگ در پنج سال آخر عمرش بوده است. بعضی از کارهای او ناتمام رها شده اند.
وی می گوید تابلو لئوناردو از داوینچی او را با همه نشانه های پیری نشان می دهد که دستش را مانند بانداژ با پیراهنش بسته است.

مونالیزا خوشحال و شاد است

آخرین پژوهشها با کمک کامپیوتر در مورد لبخند شگفت آمیز مونالیزا (لبخند ژکوند) اثر لئوناردو داوینچى نشان مى دهد که او خوشحال است.

این تابلو با کمک کامپیوتر دانشگاه آمستردام و با استفاده از نرم افزار تشخیص عواطف ارزیابی شد و کامپیوتر چهره ی مونالیزا (Monalisa) را ۸۳ درصد خوشحال، ۹ درصد بیزار، ۶ درصد بیمناک و ۲ درصد عصبانى برآورد کرد.

این کامپیوتر ویژگى هایى مانند گردی لب ها و چین و چروک دور چشم ها را مورد ارزیابى قرار داده است. پژوهشگران دانشگاه این برنامه ی نرم افزارى را تهیه کرده و با استفاده از یک پایگاه داده ها از چهره ی زنان جوان یک چهره ی معمولى خنثى را بعنوان الگو نقاشی کردند.

این نرم افزار از این حالت چهره به عنوان استانداردى براى مقایسه ی چهره ها استفاده مى کند. این نرم افزار که تنها با دیدن عکس انسانها عواطف و احساساتشان را تشخیص میدهد، مى تواند به ساخت کامپیوترهایی بینجامد که بر اساس وضع روحى کاربر واکنش خود را تطبیق مى دهند.

مونالیزا که معروف ترین تابلوی پرتره ی قدیمی محسوب مى شود حالت چهره ای سحرآمیز او قرن ها است توجه دوستداران هنر را به خود جلب کرده است.

در سال ۲۰۰۳ یک دانشمند دانشگاه هاروارد گفت چگونگی پردازش اطلاعات با چشم انسان بیانگر آن است که وقتى بیننده به دیگر قسمت هاى نقاشى نگاه مى کند لبخند نمایان مى شود. این تابلو که در نمایشگاه لوور در پاریس در به نمایش گذاشته شده در فاصله ی سال هاى۱۵۰۳ تا ۱۵۰۶ کشیده شده است.