تحقیق در مورد چگونه اثرات زلزله وارد بر ساختمان را کاهش دهیم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

قسمتی از متن .doc :

تامین عملکرد خوب قوطی بین کلیه المانهای ساختمان است و برای نمونه و بین بام و دیوار ها و پی. بام با اتصالات شل یا دیوارهای بسیار لاغر تهدیدی در مقابل رفتار خوب در زلزله می باشد. برای مثال حضور یک شنارژ افقی در تراز بغل درگاه دیوارها را به یکدیگرمتصل کرده و کمک می کند تا رفتاری مانند یک واحد منفرد داشته باشند.

آیین نامه 2800 ایران در ارتباط با تعداد طبقات و ارتفاع طبقه در ساختمانهای بنایی ضوابطی در نظر گرفته شده است که به چند مورد به شرح زیر اشاره می گردد:

الف: در ساختمانهای با مصالح بنایی حداکثرتعداد طبقات بدون احتساب زیر زمین برابر 2طبقه است و تراز روی بام نمسبت به متوسط تراز زمین مجاور نباید از 8متر تجاوز کند.

ب: حداکثر لرتفاع طبقه 4 متر می باشد و در صورت تجاوز از این حد باید یک کلاف افقی اضافی در داخل تعبیه شود.

ویژگی های ساختمان بنایی مقاوم در برابر زلزله

استاندارد 2800 برای رفتارقوطی شکل در ساختمانهای بنایی برای مقاومت در زلزله و ارتقای لرزه ای سازه ضوابطی پیشنهاد می کند. برای مثال توصیه یم شود ساختمانهایی که پلان آنها به شکل E,T,L,Y است به چند پلان ساده تقریبا ً مستطیل شکل تجزیه گردد که هر یک از آنها رفتار لرزه ای خوب و ساده دارند.

به هنگام وقوع زلزله هر بلوک مجزا می تواند به صورت مستقل نوسان کند و حتی اگر خیلی به هم نزدیک باشند به یکدیگر ضربه بزنند. بنابراین فاصله خالی کافی بین این بلوکهای مختلف ساختامن ضروریست. استاندارد 2008 یک حداقل فاصله بین بلوکها از لحاظ لرزه ای پیشنهاد می کند. در این حالت حداقل درزانقطاع در هر طبقه برابر 1.100 ارتفاع آن طبقه از روی تراز پایه می باشد. بای تامین این منظورو فاصله هر طبقه ساختمان از زمین مجاور حداقل باید برابر 0.005 ارتفاع آن طبقه از روی تراز پایه باشد. دال های شیب دار راه پله در ساختمانهای بنایی نیز می بایست بررسی شوند. یک دال راه پله که به درستی به ساختمان متصل شده باشد همانند یک بادبند بین کف ها عمل کرده و نیروهای افقی بزرگی در ترازهای بام و کفهای طبقات پایین تر منتقل می کند. این سطوح در صورتیکه به هنگام طراحی و اجراراه پله در نظر گرفته نشوند و محلهای احتمالی وارد آمدن خسارات در ساختمانهای بنایی هستند. برای رفع آن گاهی اوقات راه پله ها را به طور کامل مجزا در نظر گرفته و به شکل یک سازه بتن آرمه مجزا ساخته می شود. برای اطمینان از عدم ضربه سازه راه پله و ساختمان بنایی به یکدیگردر تکانهای زلزله های قوی و یک فاصله خالی کافی بینشان در نظر گرفته می شود.

چگونه اثرات زلزله وارد بر ساختمان را کاهش دهیم؟

به چه علت اثرات زلزله می بایست کاهش داده شود؟

در طراحی های متعارف زلزله تلاش بر آن است که ساختمان ها را به گونه ای بسازند که تحت اثر تکانهای شدید زلزله خراب نشود و لیکن ممکن است متحمل خسارت بر اعضای غیر سازه ای (مانند نمای شیشه ای) و بعضی از اعضای سازه ای ساختمان شوند. در این حالت ممکن است ساختمان بعد از زلزله قابل استفاده نباشد و که میتواند برای بعضی از سازه ها نظیر بیمارستانها که می بایست بعد از وقوع زلزله قابل استفاده باقی بمانند، مسئله ساز شود. تکنیکهای خاصی مورد نیاز می باشد تا ساختمانها به گونه ای طراحی شوند که حتی در زلزله های شدید خسارتی نبینند. چنین ساختمانهایی که عملکردشان در برابر زلزله بهبود یافته معمولا ً از ساختمانهای متعارف گران قیمت تر هستند. با این وجود، این هزینه با توجه به بهبود عملکرد قابل توجیه می باشد.

از دو روش اساسی برای حفاظت ساختمان در برابر زلزله استفاده می شود.این روشها عبارتند ازوسایل جداسازی پایه و دمپرهای زلزله_ جداسازی پایه براین ایده استواراست که ساختمان از زمین جدا شود به گونه ای که حرکات زلزله در ساختمان به سمت بالا انتقال نیابد و یا حداقل به مقدار زیادی کاهش یابد. دمپرهای زلزله وسایل خاصی هستند که در ساختمان نصب شده تا انرژی حاصله ازحرکت زمین به سوی ساختمان را جذب کنند(خیلی شبیه به عملکرد کمک فنرها در وسایل نقلیه در جذب ضربات ناشی از ناهمواریهای جاده)

جداساز پایه

ایده جداسازی پایه به وسیله یک مثال در مورد یک ساختمان قرارگرفته بر روی غلتکهای بدون اصطکاک شرح داده می وشد. هنگامیکه زمین تکان می خورد غلتکها آزادانه غلتیده، در حالیکه ساختامن بالای آنها حرکت نمی کند. بنابراین هیچ نیروی مربوط به تکان زمین به ساختمان منتقل نمی شود، به عبارت دیگر نیروی زلزله به ساختمان اثر نمی کند. حال اگر همان ساختمان بر روی یک لایه انعطاف پذیر قرارگرفته باشد که درمقابل حرکتهای جانبی مقومت نماید. در این حالت مقداری از اثر تکان زمین به ساختمان بالا منتقل می شود.